Grenzen verleggen en herkennen (blog 2 autismeweek 2022)

In mei 2020 ben ik gestart met de ondersteuning van Slimmerik. Ik ben begonnen met het deelnemen aan een pubermeidengroep. Bij zo’n groep komen in totaal 8 meiden allemaal met autisme. Doordat ik tijdelijk ergens anders moest wonen moest ik stoppen met de groep. In maart 2021 heb ik de ondersteuning hervat. Ik ben gestart bij een andere pubermeidengroep en ook kreeg ik 1 op 1 ondersteuning van een vaste hulpverlener.

Tegelijkertijd ging ik ook op een groep wonen dichtbij Leeuwarden. Dit zijn best veel veranderingen, al helemaal voor iemand die autisme heeft! Het was fijn om met de hulpverleners van Slimmerik hierover te praten. Dit is ook grens nummer 1 die ik heb verlegd: Ik heb geleerd om over mijn problemen te praten met mensen. Ik was eerst erg stil over mijn problemen. Door Slimmerik heb ik geleerd hoe mijn brein werkt. Soms staan er heel veel mappen open in mijn brein. Ik ben me bewust geworden van deze openstaande mappen. Het lukt mij zelfs om te bespreken met mensen welke mappen er openstaan en hierover te praten. Mappen zelf sluiten is nog wel lastig voor mij.

In het verleden vond ik het eigenlijk altijd lastig om naar iemand toe te lopen om vrienden te maken. Ik durfde dit bijna niet. Sinds ik meer begon te begrijpen over mijn brein en over hoe het werkt begon ik ook meer te durven om naar mensen toe te lopen. Ik laat gedachtes toe als ‘Ik besta’, ‘ik mag er ook zijn’. Ik heb meer zelfvertrouwen gekregen in hoe ik om kan gaan met vrienden. Ik vind het nog steeds lastig maar het wordt steeds beter.

Vorig jaar zomer (2021) ben ik begonnen met een bijbaan bij de Jumbo. Ik had enkele maanden thuisgezeten omdat ik niet naar school ging. Na de zomer ben ik gestart met een opleiding en al snel kwam ik erachter dat de combinatie te druk was voor mij. Deze grens heb ik herkent en besloten om te stoppen met de bijbaan. Ook omdat ik niet kan stoppen met school. Voor mijn opleiding moet ik stagelopen. Tijdens stage verleg ik ook grenzen. Ik moet verschillende taken op een middag uitvoeren. Dit is voor mij best lastig, ik blijf tenslotte autistisch! Maar het gaat steeds beter! Soms merk ik dat het even teveel is. Ik kan dit herkennen en aangeven zodat mijn stagebegeleider hier rekening mee kan houden.

In de relatie met mijn moeder heb ik geleerd hoe ik mijn grens aan kan geven. Mijn moeder en ik hebben een belast verleden. Ik ben ondanks alles loyaal gebleven aan mijn moeder en dat ben ik nog steeds. Maar ik heb wel geleerd grenzen aan te geven door te benoemen wanneer ik geen contact wil en wat mij raakt in haar contact met mij.

Ik hou niet zo van complimenten maar ik ben best wel trots op mezelf eigenlijk!

Geschreven door: Ash. 17 jaar